Kalbim bir zamanlar atmış, yaşadığım hayat yetmiş gibi

Bu hayattan gitmek. Ya da intihar etmek.

Biri ne kadar masumane. Diğeri ne kadar acınası iki cümle.

Toplamda beş kelime. Babamın en sevdiği sayı 12 ile çarparsan

Kalbim bir zamanlar atmış gibi.

Sanki bu hayat artık bana yetmiş gibi.

Dünyaya gelmek, ya da doğmak. Bazıları için de yeniden doğmak.

Toplasan 3 cümle. Yine beş kelime. İkisi yine masum,

Yeniden doğmaksa çok acı çekmiş birinin acınası bir cümlesi.

Canım acımayı bıraktı artık.

Canım dediğim insan da acımıyor, canım da yanmıyor artık olan bitene.

Olan bitmiyor, biten bir tek ben oluyorum çıkan o yangında.

Yangın sönmüyor. Herkes duruyor. Bir tek o gidiyor.

Ama bu hayattan değil. Denize attığım kalbimden.

‘Dünyanın en iyi yeniden doğan insanına en içten selamlar’ demişti bana bir zamanlar. Son konuştuğumuzda ‘seni tanıdığım güne yazıklar olsun’ dedi.

Benim seni tanıdığım güne yazılar olsun. Yazılar olsun ki güzel hatırlasın kalbim.

Geçen gün doktordan çıkarken dedim ki ‘’hocam geçer mi?’’

'Geçer ama delip geçer bazen’ dedi.

Başımı önüme eğdim ve teşekkür ettim.

Gerçekleri söylediği için, nezaketen teşekkürün içinde ağladım belki

Paralel bir evrende.

Bu hayattan gittim ama kimsenin haberi yok. Sadece adı intihar değil.

Toplasan 5 kelime her evrende.

Babamın en sevdiği sayı 12 ile çarparsan

Kalbim bir zamanlar atmış,

Yaşadığım bu hayat bana yetmiş gibi.